“Çığ ve Çiy” ise salt aklın iradesi yerine şiirsel bedeni de içermeye yönelik bir önerim: bu metaforları aklın bedendeki konumuna referans vererek kullanıyorum. Burada çiy, şiir etkisi gibi bütüne yayılan, kaybolan ve olduğu yerde ağırlık yapmayan bir unsurken, çığ altındaki bedeni ezecek kadar devleşmiş bir ‘ortak akıl’.
Bu gerilim üzerinden izleyiciler de harflerin Çığ’dan Çiy’e dönüştüğüne tanık oluyor.
.
ETR